کد مطلب:29467 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

پیمان شکنی امّت












4714. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - به علی علیه السلام -:اُمّت با تو پیمان شكنی خواهند كرد.[1].

4715. امام علی علیه السلام:به خدا سوگند، پیامبر اُمّی به من گوشزد كرده كه امّت با من پیمان شكنی خواهند كرد.[2].

4716. امام علی علیه السلام:از چیزهایی كه پیامبرصلی الله علیه وآله به من گوشزد كرده، این است كه:«امّت، پس از من با تو پیمان شكنی خواهند كرد».[3].

4717. امام علی علیه السلام:از چیزهایی كه پیامبرصلی الله علیه وآله به من گوشزد كرده، این است كه امّت، پس از او با من پیمان شكنی خواهند كرد.[4].

4718. الإرشاد - به نقل از حكیم بن جُبَیر، از كسی كه از او حدیث كرده -:علی علیه السلام در رُحْبه سخنرانی كرد و فرمود:«ای مردم! شما مرا بر آن داشتید كه بگویم. آگاه باشید! سوگند به پروردگار آسمان ها و زمین، دوست من به من گوشزد كرده كه:«امّت با تو پس از من، پیمان شكنی خواهند كرد».[5].

4719. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای ابو الحسن! امّت پس از من به تو نیرنگ خواهند زد و درباره تو، عهد مرا خواهند شكست. تو نسبت به من، چون هارون نسبت به موسی علیه السلام هستی.[6].

4720. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - به علی علیه السلام -:امّت من پس از من با تو نیرنگ خواهند كرد و خوبان و بدان آنان، در این راه، گام خواهند برداشت.[7].

4721. المستدرك علی الصحیحین - به نقل از حیّان اسدی -:از علی علیه السلام شنیدم كه می گفت:«پیامبر خدا به من فرمود:"امّت پس از من با تو نیرنگ خواهند كرد و تو بر آیین من، زندگی خواهی كرد و بر سنّت من، كشته خواهی شد. هر كس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر كس تو را بد بدارد، مرا بد داشته است و این با این (یعنی مَحاسن علی علیه السلام با خون سرش) رنگین خواهد شد"».[8].

4722. امام باقرعلیه السلام:علی علیه السلام به بیماری گرفتار شد و ابو بكر و عمر، از وی عیادت كردند. آن گاه از نزد علی علیه السلام خارج شدند و نزد پیامبرصلی الله علیه وآله آمدند. از آن دو پرسید:«از كجا می آیید؟».

گفتند:از علی، عیادت كردیم.

فرمود:«وی را چگونه دیدید؟».

گفتند:«بر وی از آنچه بر او عارض شده، بیم [ مرگ ] است.

فرمود:«هرگز! او نخواهد مُرد تا آن كه نیرنگ و ستم بر وی رسد و در بین امّت، عبرتی باشد كه پس از او، مردم بِدان پند گیرند».[9].

4723. المستدرك علی الصحیحین - به نقل از اَنس بن مالك -:همراه پیامبرصلی الله علیه وآله برای عیادت علی علیه السلام كه بیمار بود، بر وی وارد شدیم و عمر و ابو بكر نزد او بودند. آن دو از جا بلند شدند تا آن كه پیامبر خدا نشست. یكی از آن دو به همراهش گفت:به نظر من، خواهد مُرد.

پیامبر خدا فرمود:«او جز مقتول، از دنیا درنخواهد گذشت و تا از خشم پُر نگردد، هرگز نخواهد مُرد».[10].

4724. المعجم الكبیر - به نقل از ابن عبّاس -:من همراه پیامبرصلی الله علیه وآله و علی علیه السلام به سوی باغ های مدینه خارج شدم. به باغی رسیدیم.

علی علیه السلام گفت:ای پیامبر خدا! این باغ، چه قدر زیباست!

پیامبر فرمود:«باغ تو در بهشت، زیباتر از این است».

آن گاه به سر و مَحاسن علی علیه السلام اشاره كرد و گریست، به گونه ای كه صدایش به گریه بلند شد.

پرسیده شد:چه چیز، موجب گریه تو شد؟

فرمود:«كینه هایی در دل گروهی است كه آنها را برای تو آشكار نمی كنند تا آن كه مرا از دست بدهند».[11].

4725. امام علی علیه السلام:پیامبر خدا، دست مرا گرفته بود و در برخی از كوچه های مدینه قدم می زدیم تا آن كه به باغی رسیدیم. گفتم:ای پیامبر خدا! چه قدر این باغ زیباست.

فرمود:«در بهشت، بهتر از این، از آنِ توست».

آن گاه به باغ دیگری رسیدیم.

گفتم:ای پیامبر خدا! چه قدر این باغ زیباست!

فرمود:«در بهشت، زیباتر از این، از آنِ توست».

از هفت باغ گذشتیم كه در برابر هر كدام گفتم:چه قدر زیباست! و او فرمود:«در بهشت، زیباتر از این، از آنِ توست».

وقتی كه راهْ خلوت شد، دست به گردن من افكند و ناگهان، شروع به گریه كرد. گفتم:ای پیامبر خدا! چه چیزی تو را به گریه انداخت؟

فرمود:«كینه هایی در سینه برخی مردم، كه برای تو آشكار نمی كند، مگر پس از من».

گفتم:ای پیامبر خدا! آیا من بر سلامت دینم خواهم بود؟

فرمود:«بر سلامت دینت [ خواهی بود]».[12].

4726. تاریخ دمشق - به نقل از انس بن مالك -:همراه پیامبر خدا بیرون رفتیم تا به باغی رسیدیم. علی علیه السلام گفت:این باغ، چه قدر زیباست!

پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود:«باغ تو در بهشت، زیباتر از این است».

بر هفت باغ، گذر كردیم و در هر مورد، علی علیه السلام می گفت:ای پیامبر خدا! این باغ، چه قدر زیباست، و پیامبر خدا، در پاسخ می فرمود:«باغ تو در بهشت، زیباتر از آن است».

آن گاه پیامبرصلی الله علیه وآله سرش را بر یكی از شانه های علی علیه السلام گذاشت و گریست. علی علیه السلام به وی گفت:چه چیزی موجب گریه تو شده، ای پیامبر خدا؟

فرمود:«كینه هایی در سینه برخی مردم، كه آن را آشكار نمی كنند تا زمانی كه دنیا را ترك كنم».

علی علیه السلام فرمود:ای پیامبر خدا! من چه كار كنم؟

فرمود:«صبر كن!».

پرسید:اگر نتوانستم به خوبی با آن روبه رو شوم؟

فرمود:«به خوبی رو به روی می شوی».

پرسید:آیا دینم سالم می ماند؟

فرمود:«دین تو برای تو سالم می مانَد».[13].

4727. امام علی علیه السلام:همراه پیامبر خدا، در یكی از راه های مدینه قدم می زدم تا آن كه به باغی رسیدیم. گفتم:ای پیامبر خدا! این باغ، چه قدر زیباست!

فرمود:«زیباست و تو در بهشت، زیباتر از آن را داری».

آن گاه به باغ دیگری رسیدیم. گفتم:ای پیامبر خدا! این باغ، چه قدر زیباست!

فرمود:«بسیار زیباست و تو در بهشت، زیباتر از آن را داری».

به هفت باغ گذر كردیم كه من می گفتم:«ای پیامبر خدا! چه قدر زیباست!» و او می فرمود:«تو در بهشت، زیباتر از آن را داری».

هنگامی كه به راه خلوتی رسیدیم، دست در گردنم افكند و ناگهان گریست و فرمود:«پدرم به فدای تنهایِ شهید باد!».

گفتم:چه چیزی تو را به گریه انداخت، ای پیامبر خدا؟

فرمود:«كینه هایی در دل برخی مردم، كه آنها را برای تو آشكار نخواهند كرد، مگر پس از من؛ كینه های بدر و پیامدهای اُحد».

گفتم:آیا دینم سالم خواهد مانْد؟

فرمود:«دینت سالم خواهد بود. ای علی! بشارت باد كه زندگی و مرگت همراه من است و تو برادر منی، وصیّ منی، برگزیده، وزیر، وارث و پردازنده [ امانات و دیون] از سوی منی.

تو قرض های مرا ادا می كنی و از عهده تعهّداتم بر می آیی و ذِمّه مرا آزاد می كنی و امانت مرا می پردازی و با ناكثین، قاسطین و مارقینِ امّتم بر سنّت من می جنگی. تو نسبت به من، چون هارون نزد موسی علیه السلام هستی، و هارون برای تو، نمونه خوبی است، هنگامی كه قومش او را تضعیف كردند و می خواستند او را بكشند.[14] پس در برابر ستم قریش بر خود و اتّحادشان علیه تو صبر كن؛ چرا كه تو [ برای من] چون هارون برای موسی علیه السلام هستی.[15].

4728. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! تو وصیّ من و وارث منی. خداوند، دانش و فهم مرا به تو داده است، آن گاه كه مُردم، كینه هایی كه در سینه گروهی است، علیه تو آشكار خواهد شد و غصب [ حقّ تو ] در نتیجه كینه آنان، ظاهر خواهد گشت.[16].

4729. المستدرك علی الصحیحین - به نقل از ابن عبّاس -:پیامبرصلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود:«پس از من، رنج و مشقّت خواهی دید».

پرسید:دینم سالم خواهد مانْد؟

پاسخ داد:«دینت سالم می ماند».[17].

4730. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - به علی علیه السلام -:امّت، تو را انكار خواهند كرد و علیه تو اختلاف گسترده ای خواهند داشت. آن كه بر [ پیمان با ] تو ثابت قدم بماند، چون ثابت قدم با من است، و آن كه از تو جدا شود، در آتش است و آتش، جایگاه كافران است.[18].

4731. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! تو پس از من باقی خواهی ماند و به امّت من گرفتار خواهی شد و در روز قیامت، در پیشگاه خدا دادخواهی خواهی كرد.[19].









    1. التاریخ الكبیر:2103/174/2، الخصال:4/462، شرح الأخبار:801/446/2.
    2. مسند البزّار:869/92/3، تاریخ دمشق:447/42، الغارات:486/2.
    3. تاریخ بغداد:5928/216/11، تاریخ دمشق:447/42 و 448.
    4. المستدرك علی الصحیحین:4676/150/3.
    5. الإرشاد 284/1، شرح نهج البلاغة:107/4.
    6. عیون أخبار الرضا:307/67/2.
    7. الاحتجاج:37/187/1 و 104/450.
    8. المستدرك علی الصحیحین:4686/153/3، كنز العمّال:32997/617/11.
    9. شرح نهج البلاغة:106/4.
    10. المستدرك علی الصحیحین:4673/150/3، الكامل فی التاریخ:433/2.
    11. المعجم الكبیر:11084/61/11، الإیضاح:454.
    12. مسند أبی یعلی:561/285/1، تاریخ بغداد:6859/398/12.
    13. تاریخ دمشق:8882/323/42، كفایة الطالب:273، مناقب الإمام أمیر المؤمنین:150/236/1.
    14. اشاره به آیه قرآن:«إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِی وَكَادُواْ یقتلوننی». (اعراف، آیه 150).
    15. كتاب سلیم بن قیس:2/569/2.
    16. كفایة الأثر:124.
    17. المستدرك علی الصحیحین:4677/151/3، المصنّف، ابن ابی شیبه:54/503/7.
    18. كتاب من لایحضره الفقیه:5402/177/4، كمال الدین:1/213، الأمالی، صدوق:661/488.
    19. كنز العمّال:44216/194/16، الاحتجاج:107/463/1.